Discipline is not a dirty word

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Cui Tubuli nomen odio non est? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Duo Reges: constructio interrete. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Laboro autem non sine causa;

• Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
• Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
• Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
• Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Beatus sibi videtur esse moriens. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quis enim redargueret? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

• Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.
• Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
• An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
• Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Scisse enim te quis coarguere possit? Quo modo autem philosophus loquitur? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Nihil sane. Quae cum dixisset, finem ille. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Age, inquies, ista parva sunt.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quonam, inquit, modo? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Paria sunt igitur. Confecta res esset. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Sedulo, inquam, faciam.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quibus ego vehementer assentior. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Sin aliud quid voles, postea. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Polycratem Samium felicem appellabant. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Simus igitur contenti his.